من میرم توییتر فقط عکس غذا‌‌هارو لایک می‌کنم میام بیرون. حتی به خودم زحمت نمی‌دم توییت‌هارو بخونم. سه چهار سال پیش کل تفریحم توییتر بود، قشنگ روزی چهار پنج ساعت پاش بودم ولی الان انقدر در صدم ثانیه خبر بد پخش میشه حتی دلم نمی‌خواد نزدیکش شم. از اون طرفم حماقت و رنگ و لعاب اینستاگرام حالمو بهم میزنه. فقط به خاطر چنتا پیج موردعلاقه‌ام هنوز دارمش.
از همه جا بهتر بلاگفاست و فضای آرومش. هرچند اینجا هم هنوز دور خودم حصار دارم. کل وبلاگ دوستانم بیشتر از شیش هفتا نمیشه. تجربه‌اش رو داشتم که حتی اینجا هم ممکنه اسیر آدمای مسموم و فضای بد شد. فقط باید بلد باشی کی و کجا ارتباطتو محدود کنی، همین. بعد دیگه بلاگفا برات گل و بلبل میشه.
+ مامانم داشت میگفت کشفیات جدید کردن واسه کرونا که مریض تا مدت‌ها یه بوی بد مثل بوی لجن حس میکنه. بعد من همون اولا که از بیمارستان کرونا گرفتم هی به اینا میگفتم همه چی بوی گه میده، غذا بدمزه‌اس، بهم میگفتن ادا در نیار. عالم و آدم میدونن من عاشق بوی پیازی‌ام که داره سرخ میشه ولی از بعد از کرونا دیگه اون بو رو نداره برام. یه بوی نکبتی داره که حالمو بهم میزنه. دلم شیرینی میخواد‌‌‌ای خدا. برم بخوابم.